بررسی تنش روانی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعه کننده به کلینیک دیابت دانشگاه علوم پزشکی شاهرود در سال ۱۳۹۳

زمینه و هدف: دیابت نوع دو شایع ترین نوع بیماری دیابت است. با توجه به ماهیت مزمن بیماری دیابت و عوارض ناشی از آن، این بیماری می تواند منجر به تنش روانی و افسردگی مرتبط با دیابت گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تنش روانی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلابه دیابت نوع 2 صورت پذیرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، بیماران مبتلا به دیابت واجد شرایط که از بهمن 1392 به مدت یک سال به کلینیک دیابت دانشگاه علوم پزشکی شاهرود مراجعه نموده بودند حضور یافتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه paid و متغیرهای دموگرافیک استفاده شد. تجزیه وتحلیل آماری داد ها با آزمون های آماری t-test، anova و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته ها: میانگین نمره کلی تنش روانی 60/1±28/22 بود که بیانگر تنش روانی کم (33 ≥ نقطه برش) بیماران می باشد. در مقایسه حیطه ها، بیماران تنش بالاتری در حیطه موانع درمانی گزارش کردند. ارتباط آماری معنی داری بین سن با میانگین نمره کل (041/0=p) و حیطه مشکلات مرتبط با افسردگی (035/0=p)  وجود داشت. همچنین، ارتباط آماری معنی داری بین سابقه هیپوگلیسمی (033/0=p) و سابقه بستری در بیمارستان (011/0=p) با حیطه مشکلات روانی مرتبط با مدیریت دیابت یافت شد. علاوه بر این، ارتباط آماری معنی داری نیز بین پایبندی به رژیم غذایی با میانگین نمره کل (016/0=p) و حیطه های مشکلات روانی مرتبط با دیابت (032/0=p)، مشکلات مرتبط با افسردگی (021/0=p) و موانع درمانی (003/0=p) یافت شد. وجود فعالیت ورزشی در برنامه روزانه نیز با میانگین نمره کل (02/0=p) و حیطه موانع درمانی (001/0=p) ارتباط آماری معنی داری داشت.  نتیجه گیری: با توجه به اهمیت مقابله با تنش روانی در مبتلایان به دیابت توصیه می شود در هنگام برخورد و مراقبت از این بیماران، تنش روانی مورد بررسی قرار داده شود.